Μέρισμα ελεημοσύνης

Άνοιξε η ιστοσελίδα του υπουργείου Οικονομικών ώστε να υποβάλλουν αίτηση όσοι δικαιούνται το «κοινωνικό μέρισμα». Άνοιξε και ο κύκλος προβολής της «κοινωνικής ευαισθησίας που διακρίνει την κυβέρνηση», όπως «και η στήριξη των αδυνάτων» που είναι «προτεραιότητά» της. Μόνο που με ασπιρίνες δεν γιατρεύτηκε ποτέ κανένας.

– Γιατί άσχημα είναι να πάρει όποιος το έχει ανάγκη έστω και ένα μικρό βοήθημα – ανάσα στις όλο και πιο δύσκολες μέρες που ζούμε;
– Καθόλου, αλλά «δεν παίρνει», του επιστρέφουν ένα πολύ μικρό μέρος όσων του πήραν με μείωση μισθού ή σύνταξης, με κατάργηση του αφορολόγητου για τα χαμηλά εισοδήματα, με αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, με τον ΕΝΦΙΑ, με αύξηση των εργατικών ή εργοδοτικών εισφορών υπέρ του επικουρικού, με.., με…
– Εντάξει, αλλά αφού η χώρα είναι υπό επιτήρηση, μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Γιατί, δηλαδή, οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, έδωσαν τίποτα περισσότερο; Κάτι είναι κι αυτό…
– Εντάξει καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν δίνει, όλες στόχο έχουν να πάρουν και να ξεπληρώσουν τους δανειστές πρώτα. Οι πολίτες όμως δεν θέλουν ελεημοσύνη, θέλουν δουλειά και αξιοπρεπείς μισθούς, δεν είναι ζητιάνοι που τους θυμόμαστε κάθε Χριστούγεννα και τους δίνουμε το κατιτίς.
– Και τι περιθώρια είχε δηλαδή η κυβέρνηση, τί περισσότερο μπορούσε να κάνει στις δεδομένες συνθήκες;
– Ταμειακά ίσως να μην μπορούσε να κάνει περισσότερα αλλά πολιτικά και σε επίπεδο επιλογών είχε πολλά περιθώρια. Δεν τόλμησε όμως. Παζάρεψε μόνο με τους δανειστές τη δυνατότητά της να δώσει «κάτι» στο τέλος του χρόνου ώστε να δείξει πόσο «νοιάζεται» για τους αδυνάτους. Σαν κάτι «χριστιανούς» που βγαίνοντας από την Εκκλησία κι ενώ τους βλέπουν όλοι, θα δώσουν κάτι στο ζητιάνο τις μέρες των γιορτών. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου όμως δεν θα δώσουν στον άστεγο ούτε ένα μπουκάλι νερό …
Η συνέχεια του διαλόγου δεν έχει πλέον νόημα. Σε διάλογο κωφών θα εξελιχθεί. Τα δεδομένα είναι όμως αμείλικτα. Οι μισθοί στο δημόσιο τομέα υποχωρούν με άμεσο και έμμεσο τρόπο ενώ ο ιδιωτικός τομέας φτωχοποιείται. Το 2016 μειώθηκε κατά 40% η δαπάνη για το ΕΚΑΣ, μία στις πέντε επικουρικές συντάξεις κόπηκε έως και 45%, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι που αναζητούν εργασία αυξήθηκαν κατά 52.000, οι μερικώς απασχολούμενοι με μισθούς κάτω των 400 ευρώ εκτινάχθηκαν στο 30% του συνόλου των μισθωτών, ενώ ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα έπεσε κατά 3%. Τί να σου κάνουν οι ασπιρίνες; Και ποιός ασθενής ζήτησε ποτέ από γιατρό ασπιρίνη; Θεραπεία θέλουν όλοι και πρώτη από όλους η οικονομία.
Δουλειές θέλουμε όλοι και αξιοπρεπείς αποδοχές. Υπερφορολογώντας πολίτες και επιχειρήσεις δεν ανοίγουν δουλειές, κλείνουν. Αρνούμενο το κράτος να αποδώσει όσα οφείλει σε επιχειρήσεις, αυτές είτε συρρικνώνονται είτε κλείνουν. Καθυστερώντας σκόπιμα να δώσει συντάξεις σε όσους το δικαιούνται, μειώνει την κατανάλωση και το τζίρο καταστημάτων ειδών πρώτης ανάγκης, μειώνει και τα δικά τους έσοδα αλλά και τις δικές του εισπράξεις από φόρους. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται με σπειροειδή καταβύθιση.
Για να μην τα λέμε όμως εμείς, ας δούμε τι αναφέρει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής για το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού του 2018 :
1. Ο συνδυασμός λιτότητας και αδικίας μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας ενός προγράμματος προσαρμογής. Συνεπάγονται υπερβολική λιτότητα και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη. Επιτρέπουν στην κυβέρνηση να διοχετεύσει πόρους σε στόχους που έχουν για την ίδια πολιτική προτεραιότητα και οδηγούν στη δημιουργία ταμειακών αποθεμάτων, ιδίως για τη μεταβατική περίοδο μετά τη λήξη του Μνημονίου.
2. Η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας δεν υποβοηθά την οικονομική δραστηριότητα και την ρευστότητα στην πραγματική οικονομία δηλαδή αποτελεί ανασχετικό παράγοντα στην επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.
3. Κάνει λόγο για την ανάγκη να γίνει συζήτηση για την αναθεώρηση των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος προς τα κάτω αλλά και την οριστική διευθέτηση του χρέους και τονίζει πως κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν σε αυτό και έχουν ως σύμμαχο τους το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αναφέρει επίσης πως η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει αν είναι σκόπιμο να υπερβαίνει τα προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα.
4. Για την υπέρμετρη φορολογία που έχει επιβάλει η κυβέρνηση, το γραφείου προϋπολογισμού τονίζει πως οι αυξήσεις φόρων αποθαρρύνουν τη δηλωμένη εργασία και την επιχειρηματικότητα.
5. Όσον αφορά στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων στο κείμενο αναφέρεται ότι δεν θα είναι εύκολη, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι θα εισέλθουμε στο 2018 με τακτοποιημένες τις σχέσει μας όσον αφορά τους θεσμούς, δηλαδή με την ολοκλήρωση της Τρίτης αξιολόγησης.
6. Για τους φορολογικούς συντελεστές η έκθεση αναφέρει ότι οι πολύ υψηλοί συντελεστές, κυρίως στην εργασία αλλά και στο κεφάλαιο και την κατανάλωση, οδηγούν σε σημαντικές στρεβλώσεις στην αγορά, δηλαδή σε μειωμένα κίνητρα για εργασία, κατανάλωση και επενδύσεις αλλά και σε αύξηση της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής που με τη σειρά τους οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο μειωμένου ρυθμού ανάπτυξης και συνεπώς εσόδων.
Θα αναρωτιέστε ίσως πώς απάντησε η κυβέρνηση σε όλες αυτές και άλλες πολλές επισημάνσεις που για λόγους χώρου δεν αναφέρουμε. Δια των πράξεών της. Δεν θα ανανεώσει τη θητεία του επικεφαλής του Γραφείου, καθηγητή Παναγιώτη Λιαργκόβα, γιατί … χρησιμοποίησε λάθος στοιχεία σε προηγούμενη έκθεσή του!
Βρείτε εσείς το λάθος. Εμείς ούτε τον καθηγητή γνωρίζουμε ούτε τη δουλειά του μπορούμε να κρίνουμε. Ότι λέει αυτονόητα πράγματα όμως, μπορούμε να το καταλάβουμε. Κι αυτό αρκεί.
Δεν αρκεί όμως στις κυβερνήσεις. Οι οποίες θέλουν να «ζούμε το μύθο τους». Από το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, το «εγώ θα σκίσω τα μνημόνια» και «έρχεται η ανάπτυξη» του Σαμαρά ως το «θα καταργήσω τα μνημόνια με ένα μόνο νόμο» και το αφήγημα του Τσίπρα «το 2018 βγαίνουμε από τα μνημόνια», θέλουν να ζούμε σε ένα παραμύθι. Μόνο που όλοι θυμόμαστε ότι με το τελευταίο μνημόνιο, η χώρα θα είναι για 99 χρόνια υπό την επιτήρηση των δανειστών. Προτεκτοράτο δηλαδή.
Καλό λοιπόν το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκο!